Boven de wet, is er leegte. Er is niets dan arrogantie en holle ruimte.

Jaren geleden werden in Shanghai westerse royalty’s, politici, beroemdheden en andere VIP’s die China bezochten, op het vliegveld van Pudong opgehaald met een grote limousine en rechtstreeks naar hun hotel gebracht, meestal het Portman of Shangri-La. Ze werden met hoge snelheid vergezeld door twee of meer automobilisten, die de zijstraten blokkeerden. Het was een voortdurend komen en gaan, bijna elke dag van de week.
Dat soort exclusieve behandeling is/was een gevoel aan het creëren alsof ze boven de wet stonden.

Op een keer, ik geloof dat het in 2003 was, had ik samen met een vriend een zakenbijeenkomst bij de Grote Muur in Baoding, Hebei. Voor de vergadering klaagde mijn vriend bij hen over zijn strakke schema en dat er geen vliegveld in Baoding was. Great Wall had daar een eenvoudige oplossing voor: Toen wij op Beijing PEK airport aankwamen, stond er een verlengde BMW limousine op ons te wachten met twee automobilisten. Zij brachten ons met enorme snelheid door het verkeer van Beijing naar de gloednieuwe nog niet verlichte snelweg naar Baoding. De twee automobilisten blokkeerden het verkeer uit de zijstraten en duwden het andere verkeer opzij. (Ze communiceerden met de chauffeur van de limousine met hun hakken !) In het begin was ik bang om in de limousine te zitten, maar na een half uur was ik er aan gewend.  Ja, inderdaad, het geeft een comfortabel gevoel boven de wet te staan.

Op een dag was ik op een VIP party in Shanghai, een Formule 1 afterparty, als ik me goed herinner. Niet iets waar je zomaar een biertje kunt drinken. Grote menigte mensen, Chinezen en westerlingen. Plotseling kwam er een lange westerse man, minstens 80 jaar oud, binnen. Hij was exclusief gekleed, geheel in het zwart, met een witte hoed en gevolgd door een zwerm extreem jonge Chinese meisjes. Hij kende er duidelijk niemand en verbleef op zijn eigen terrein met “zijn” meisjes. Hij was meteen het gesprek van de avond. Het gonsde van de roddels onder bijna alle vrouwtjes. Op aandringen van mijn vriendin benaderde ik hem met de introvraag “Hello, how is business?”.
Maar hij kon nauwelijks Engels spreken, dus na Chinees en Duits geprobeerd te hebben, ontdekte ik dat hij Frans was. Hij was opgelucht dat hij Frans tegen mij kon spreken. Daarna ging hij uitvoerig in op alle details van zijn bedrijf: het verlenen van VIP-diensten aan westerse royalty’s, politici, beroemdheden, … die China bezoeken. Deze mensen hebben niet alleen een limousineservice nodig om hen van de luchthaven op te halen, maar nog veel meer gespecialiseerde “diensten”.
Ja, dergelijke diensten benadrukken het gevoel dat ze boven de wet staan.

Twee jaar geleden was ik uitgenodigd op de Chūnjié viering in de grote aula van de KUL Leuven. Als lid van het Confucius Institute en sponsor van het evenement, kreeg ik een VIP-kaart en een speciale parkeerplaats in de kelder van het gebouw. Toen ik aankwam, kwam vlak voor mij ook de Chinese ambassadeur aan. Hij kwam in een zwarte Audi, vergezeld voor en na zijn auto nog twee zwarte Audi’s. De 4 automobilisten werden ter beschikking gesteld door het Leuvense stadsbestuur.  De ambassadeur stapte uit zijn limousine en knikte naar mij.

Tijdens de pauze, ontsnapte de ambassadeur ongemerkt om een sigaret te roken. Dat deed ik ook. Hij opende het gesprek met “你的帽子很漂亮！”. Hij wist blijkbaar niet dat mijn hoed eigenlijk een politiek statement is. Dus legde ik hem het hele verhaal uit. Hij zei toen dat hij zich schaamde voor de hele show met de 3 auto’s en 4 automobilisten die hem van Brussel naar Leuven brachten. Hij legde uit dat het het stadsbestuur van Leuven was geweest die had aangedrongen op die pronkzitting.
Na de Chūnjié show was er een eenvoudig diner, klaargemaakt door de Chinese studenten in Leuven. De ambassadeur vroeg me aan zijn tafel. Aan die tafel zaten ook de Chinese militaire attaché en zijn vrouw. Het viel mij op dat zij allen in uiterst eenvoudige kledij waren gekleed. De vrouw van de Attaché in spijkerbroek, de ambassadeur in een oud jasje en met een wollen trui die misschien zijn moeder voor hem gebreid had. Ik kon duidelijk zien waar ze een paar steken had laten vallen. De ambassadeur kocht mijn boek en vroeg me naar het imago van China in België. Ik legde hem uit dat het grote aantal Amerikaanse “NGO’s” onze media en politiek zwaar beïnvloeden. En dat zij een vrij negatief beeld van China schetsen. Ik heb hem ook gezegd dat China alleen de harten van de Vlamingen kan winnen als China de grote culturele verschillen tussen de Vlamingen en de Franstaligen erkent. Dat de website van de Chinese ambassade in Brussel nog steeds in het Engels, Chinees en Frans is. Geen Nederlands. Dat de Vlamingen en de Vlaamse regering dat als een belediging beschouwen.  Ik raadde hem ook aan om de overdreven lofzang op de belgische koning achterwege te laten, want die is helemaal niet populair in belgië. Ondertussen had de ambassadeur een klein notitieboekje genomen en er een paar dingen in opgeschreven.

De militaire attaché en zijn vrouw verhuisden onlangs van de provincie Shaanxi in China naar Brussel. Ze kregen een spoedcursus om hen voor te bereiden op het leven in België. Die opleiding omvatte een korte cursus Frans, maar geen Nederlands, de grote meerderheidstaal in dit land. Ik heb hen uitgelegd hoe zeer dat fout is. Dat het een belediging is voor de Vlamingen. Ze stelden mijn rechttoe rechtaan uitleg blijkbaar op prijs. De ambassadeur luisterde intussen aandachtig.

Ik woon heel dicht bij Zaventem, de luchthaven van Brussel. Ik kan letterlijk alle aankomende vliegtuigen zien. Vanwege het hoofdkwartier van de EU en de NAVO zijn er heel vaak internationale topconferenties met veel regeringsleiders. Jaren geleden heb ik gemerkt dat als de Amerikanen met hun AF1 en andere begeleidende vliegtuigen naar Brussel kwamen, ze gewoon hun transponder uitschakelden en zo een zeer gevaarlijke situatie creëerden voor het andere luchtverkeer. Die slechte gewoonte is geleidelijk overgenomen door de piloten van andere regeringsvliegtuigen. Frankrijk (Macron) was de eerste, vlak nadat ook Turkije (Erdogan) zijn transponder uitschakelde.
Vandaag is de situatie zo uit de hand gelopen dat bijna alle regeringsvliegtuigen hun transponder uitschakelen. Ook veel militaire “NAVO partner” vliegtuigen landen op de Brusselse luchthaven. Vanochtend heb ik gezien dat ten minste twee vrachtvliegtuigen en één privé zakenvliegtuig hun transponder hebben uitgeschakeld. Dit is onverantwoordelijk en gevaarlijk voor de veiligheid van de luchtvaart. 
Een Chinese vriend van mij, die in Zwitserland woont en net klaar is met zijn opleiding tot piloot van passagiersvliegtuigen, bevestigde mij dat er op de luchthaven van Genève een soortgelijke situatie heerst.
Staan deze mensen boven de wet ?
Inderdaad, daar, hoog in de lucht, in de leegte boven de wet, is er hypocrisie, heel veel hypocrisie.