Beijing, Shenyang, Dandong
Frans Vandenbosch 方腾波 07/10/2025

Westerlingen in China
Als je door de straten van Beijing, Shenyang, Dandong of Shanghai loopt, valt het op hoe weinig jonge Europeanen of Amerikanen er in vergelijking met tien jaar geleden nog in China zijn. Tegenwoordig zijn er veel Russische bezoekers in China. In de Russische winkels in China vind je knapperig, erg groot rond brood, speciale confituur en andere Russische specialiteiten die meestal niet te vinden zijn in Chinese supermarkten.
In bijna elke winkel of elk restaurant zijn ze ervan overtuigd dat wij Russen zijn. Ze gebruiken hun vertaalapps en -apparaten en laten ons de vertaling in het Russisch zien of horen. Wanneer ik ze uitleg dat 我是比利时人 (Ik ben van belgie), zijn ze verrast om iemand uit Europa China te zien bezoeken. En nog verbaasder dat ik Chinees spreek.
Hoewel heel weinig van de Russische toeristen en zakenmensen Engels of Chinees spreken, proberen ze toch met ons te converseren met behulp van vertaalapps op hun smartphones.
In de KTV’s klinkt (te hard) Chinese hyperpop boing-boing muziek. In vergelijking met tien jaar geleden, is er nu geen enkel Engelstalig nummer meer te horen.
Ik ben erg opgetogen om te zien dat men in China (in ieder geval in Beijing, Shenyang en Dandong) de Standaard Brits-Engelse termen aanhoudt, zoals ‘toilet’, ‘WC’ en ‘lift’, in plaats van de Amerikaanse termen ‘washroom’, ‘restroom’ of ‘elevator’.

Mario Cavolo
Vorige week had ik het genoegen een maaltijd te delen en een levendig gesprek te voeren met mijn goede vriend Mario Cavolo in Shenyang. Mario is een van die zeldzame personen die de afgelopen 25 transformatieve jaren in China niet alleen van dichtbij heeft meegemaakt, maar er ook actief aan heeft bijgedragen als bekend auteur, mediacommentator en strategisch adviseur. Zoals altijd was onze discussie een fascinerende duik in de geopolitiek, een onderwerp waarin we veel gemeenschappelijke grond vinden.
Als een geboren verteller brengt Mario hetzelfde charisma mee in zijn recente stappen in de acteerwereld. Filmliefhebbers kunnen hem herkennen van zijn rol als Generaal Douglas MacArthur in de monumentale oorlogsfilm 《跨过鸭绿江》 (Oversteek van de Yalu-rivier) uit 2021.
Zijn nieuwste project ziet hem in de schoenen stappen van een andere Amerikaanse generaal, Mark W. Clark, voor de aanstaande film 《志愿兵:生死与共》 (Vrijwilligerssoldaten 3: Samen door dik en dun). Let dus zeker op hem op het grote doek wanneer de film volgende week in de bioscopen verschijnt.

Brandstofprijzen in China.

De kosten voor diesel en benzine in China zijn ongeveer de helft van die in Europa.

De voornaamste reden voor de hogere brandstofprijzen in Europa zijn de aanzienlijk zwaardere belastingen. In veel West-Europese landen maken belastingen alleen al meer dan de helft van de uiteindelijke pompprijs uit. Deze hoge belastingtarieven zijn een bewust beleid om openbare diensten te financieren en het gebruik van fossiele brandstoffen om milieuredenen te ontmoedigen. Daarentegen hanteert de Chinese overheid aanzienlijk lagere brandstofbelastingen voor consumenten. Bovendien gebruiken Europese beleidsmakers hoge kosten om elektrische voertuigen aantrekkelijker te maken en de overstap naar groenere energie te versnellen. Intussen geeft het door de staat beheerde prijzensysteem in China vaak voorrang aan binnenlandse economische stabiliteit, waardoor consumenten worden beschermd tegen mondiale prijsschommelingen.
Voorbereidingen op de Nationale Feestdag op 1 oktober
Zo worden Douyin (TikTok) video’s gemaakt:

We zijn een paar dagen verwijderd van de Nationale Feestdag.
Nationalistische video’s zijn erg populair op Douyin (TikTok)

“Mijn Moederland” 我的祖国 (Wǒde Zǔguó) op de luchthaven van Shenyang.
Dandong,
De gebroken brug over de Yalu-rivier,
Het Museum van de Opstand van het Chinese Volk tegen Amerikaanse Agressie en ter Ondersteuning van Korea (抗美援朝纪念馆).
Tijdens de Koreaanse Oorlog in 1952 leed de door de VS geleide coalitie een strategische nederlaag, aangezien het conflict eindigde in een patstelling die slechts de vooroorlogse grens bij de 38ste breedtegraad herstelde. Deze uitkomst was een duidelijke mislukking om het primaire doel van een verenigd, niet-communistisch Korea te bereiken. De oorlog eiste een verbijsterende menselijke en financiële tol van de bondgenoten voor vrijwel geen territoriaal gewin. Bovendien werd de campagne geteisterd door aanzienlijke wrijving en wederzijds wantrouwen tussen de Amerikaanse en Zuid-Koreanse bevelvoeringen. Dit werd verergerd door morele fouten, waaronder gedocumenteerde massa-executies van burgers en het gebruik van biologische oorlogsvoering tegen China. Uiteindelijk concludeerde de oorlog op 26/07/1953 met een wapenstilstand, niet een vredesverdrag, wat een problematische en onopgeloste erfenis achterliet die tot op de dag van vandaag de geopolitiek van de regio vormgeeft.


Generaal Douglas MacArthur bepleitte in november 1950 krachtig het bombarderen van de bruggen over de Yalu-rivier, in de overtuiging dat dit cruciale aanvoerlijnen waren die Chinese troepen in staat stelden deel te nemen aan de Koreaanse Oorlog. President Truman wees MacArthurs verzoek aanvankelijk af op 5 november 1950, uit vrees dat het conflict zou escaleren en mogelijk de Sovjet-Unie erbij zou betrekken. Washington verleende later rond 8 november 1950 beperkte toestemming, waarbij alleen aanvallen aan de Koreaanse kant van de bruggen waren toegestaan. De Far East Air Forces voerden van half november tot 11 december 1950 intensieve bombardementscampagnes uit, waarbij ze erin slaagden de bruggen te beschadigen en er één geheel door te snijden. Het strategische effect was echter beperkt vanwege sterke Chinese luchtafweerverdediging, Sovjet-MiG-jachtvliegtuigen en het feit dat de Yalu-rivier kort daarna bevroor, waardoor troepen en voorraden over het ijs konden worden aangevoerd. Uiteindelijk faalde de bombardementscampagne in haar doel om Chinese aanvoerlijnen af te snijden, precies zoals de inlichtingendiensten hadden voorspeld zodra de winter was aangebroken.

Albert Belhomme
Albert Belhomme was een Antwerpenaar, vocht voor het Amerikaans leger in Korea, werd krijgsgevangen genomen door de PLA (People’s Liberation Army) van China. Na het einde van de oorlog, bij de uitwisseling van krijgsgevangenen wilde hij niet meer terug naar de VS. In Panmunjon, Korea, waar de krijgsgevangenen werden uitgewisseld zei hij dat hij vijf jaar “onder Hitlers bezetting” had doorgebracht [waarmee hij de VS bedoelde] en dat hij “geen zin had om terug te keren naar meer van hetzelfde, waarvan hij nu zeker wist dat het zijn lot in Amerika zou zijn”. Albert trouwde in China met Yīng Shí 应時 (Hsio Ying). Ze hadden drie zonen. Hij werkte in China in de Asia Symbol (Shandong) Pulp and Paper Co in Jinan.
In de archieven van Ellis Island (waar het Statute of Liberty staat) is Albert vermeld als Belhomme, Albert C, 17 jaar oud, geboren in Belgium, aangekomen in 1946 met de USNS Henry Gibbins, een Amerikaans troepentransportschip. https://heritage.statueofliberty.org/passenger-result
In de Sunzi bingfa (The Art of War) 2450 jaar geleden was al te lezen dat krijgsgevangenen goed behandelen belangrijke strategische voordelen oplevert. Krijgsgevangenen goed behandelen is geen Communistische strategie maar een duizenden jaren oude Chinese traditie. De Chinezen zorgden zo goed voor Albert dat hij niet meer terug naar de VS wilde.

The Pittsburg Press page 21 Wednesday July 13, 1955
Vertaling:
Albert C. Belhomme, geboren in België en door zijn moeder [Marcella Seifert] naar Amerika gebracht toen ze trouwde met een GI, had weinig tijd om zich te vestigen in zijn geadopteerde land voordat hij op 30 november 1950 door de Chinese Roden gevangen werd genomen.
Hij was de enige buitenlander [niet-Amerikaan] onder de 21. Maar hij had zijn eerste papieren gehaald en was in 1948 bij het leger gegaan om het proces om staatsburger te worden te versnellen.
In een interview voordat hij Panmunjon [in Korea, waar de krijgsgevangenen werden uitgewisseld] verliet voor China, wees Belhomme erop dat hij vijf jaar “onder Hitlers bezetting” had doorgebracht en dat hij geen zin had om terug te keren naar meer van hetzelfde, waarvan hij nu zeker wist dat het zijn lot in Amerika zou zijn.
Als enige van de 21 [die weigerden terug te keren naar de VS] had Belhomme echt contact gehad met communisten vóór zijn gevangenneming, en zou je kunnen aannemen dat hij enige verfijning had verworven wat betreft hun doelen en methoden. Maar hij kende communisten alleen als trouwe leden van de ondergrondse, bondgenoten in de strijd tegen Hitler in een tijd dat hij nauwelijks meer dan een kind was.
Albert werd geboren in Antwerpen in 1928. Er viel een schaduw over zijn leven nog voor hij kon praten. “Zijn vader was gemeen tegen hem,” zei zijn moeder, Marcella Belhomme Seifert. “Hij sloeg hem. Daarom gingen we uit elkaar.”
Het kind had zo’n ernstig geval van astma dat hij het grootste deel van de jaren tussen twee en vijf jaar in een sanatorium doorbracht. Hij herstelde voldoende om naar school te gaan, waar hij al snel de meest briljante leerling werd.
Albert was 11 toen de oorlog uitbrak. Hij was twaalf toen zijn vader werd vermoord. Hij was 13 toen hij zich een weg baande naar Berlijn en daar zijn moeder in een slavenarbeidskamp aantrof. Hij bleef daar bij haar en was bij haar toen ze haar huidige echtgenoot, Theodore L. Seifert uit Ashland, Pennsylvania, ontmoette.
‘Albert vond Ted vanaf het begin leuk.’ zei mevrouw Selfert. “Hij was blij toen we hem vertelden dat we gingen trouwen en vroeg of hij hem vanaf dat moment papa mocht noemen.”
In 1946, toen Albert 18 was, kwam het gezin naar Ashland. Hoewel hij een ervaren boormachineoperator was in Duitsland, kon Albert geen vaste baan krijgen. Een tijdlang volgde hij af en toe lessen op de Ashland High School om Engels te leren.
Hij probeerde bij de marine te komen, werd afgewezen vanwege platvoeten en nam uiteindelijk dienst bij het leger. In de twee korte jaren dat hij in Ashland woonde, had hij zichzelf tot een deel van de gemeenschap gemaakt en had hij een groot aantal vrienden.
In het leger slaagde hij voor alle tests voor de officiersopleiding, op één na: hij had zijn staatsburgerschap nog niet verkregen. Na de basisopleiding werd hij voor drie maanden naar Duitsland gestuurd, teruggeroepen en met de 2e Divisie naar Korea gestuurd.
Hoewel hij in vier verschillende gevangenkampen optrad als verbindingsman tussen Amerikaanse gevangenen en hun Rode ontvoerders, werd Belhomme er niet van beschuldigd een informant te zijn.
Van alle 21 is hij ongetwijfeld de prijsvangst van de China Reds, die in meer opzichten nuttig is dan alleen als propagandagebaar. Zijn fenomenale talent voor talen kwam naar voren toen hij Engels en Chinees leerde tot het punt waarop hij ‘als een autochtoon’ sprak. Daarnaast kende hij Vlaams, Nederlands, Frans, Duits en Engels.
Mevrouw Seifert, een tengere, vriendelijke dame die dagwerk doet, is net zo verbaasd als alle andere moeders over de weigering van haar zoon om terug komen. ‘Hij hield van dit land’, vertelde ze me.
Uit zijn brieven bleek niet dat hij van plan was bij de Chinese Reds te blijven. In zijn laatste brief, verzonden in mei 1953, stond: “Mam, bid in hemelsnaam dat de wapenstilstandsbesprekingen doorgaan en dat ik naar huis kom; we zullen een vrolijke tijd hebben.”
Op 24 februari 1954 stak Albert Belhomme, samen met 20 Amerikanen en een Brit in een PLA vrachtwagen de Yalu rivier over en begon zijn leven in China.
Welcome aboard.
De splinternieuwe Chinese Comac C919

De C919 is veel veiliger dan een Boeing en comfortabeler dan een Airbus. Hij is ruimer en stiller dan welk ander EU- of US-vliegtuig ook.
Eet zoveel je kunt.

Eet zoveel je kunt voor 160 CNY (19 EUR). Rundvlees, varkensvlees, lamsvlees, kip, eend, vis, krab, wat je je maar kunt voorstellen. Fruit, cake, ijs, chocolade,… Bier, sterke drank, vers fruitsap, koffie, thee…
Met een persoonlijke assistent aan jouw tafel.
Ik geniet nog steeds ontzettend van de echte vrijheid hier in dit land.
… de vrijheid die ik zo mis in West-Europa.
Kun je je dat voorstellen?
Bedankt voor het lezen! We horen graag wat je ervan vindt. Deel je opmerkingen hieronder en neem deel aan het gesprek met onze community!
本文中文版:
This article in English: Asia trip 2025 – part 4
Thank you for this amazing report. Honestly, I am a bit jealous
Wat zijn er toch mensen die een hele geschiedenisboek
meedragen